“ อื้อ..อ..”
เสียงครอเครือออกจากลำคอบางเมื่อลิ้นร้อนของอีกคนเริ่มสอดเทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มนวลอ่อนโยนรุกเร้า
เรียวแขนบางยกคล้องคอร่างหนา
ปลดปล่อยความต้องการโอนอ่อนไปกับความรู้สึกอบอุ่นจากอ้อมกอดที่ได้รับอย่างเต็มใจ
“อื้ออ –ออ
มยองซู หยุด หยุดนะ..”
อีซองยอลส่งเสียงคลอเครือห้ามออกมาเมื่ออีกคนยินยอมปลดปล่อยเรียวปากหวานให้เป็นอิสระ
หากแต่กลับจูบซุกใบหน้ากับต้นคอของตนซะอย่างนั้นอีกทั้งนิ้วมือเรียวเย็นที่เริ่มรุกล้ำเข้ามาในเสื้อกันหนาวสีขาวลูบไล้เนื้อเนียนบนร่างกายบางแล้วยังเหมือนกับมีทีท่าว่าจะเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ
“อ่ะ อื้ออ
มยองซู พะ พอนะ”
พยายามเอียงคอหลบสัมผัสของอีกคนทั้งที่ยังอยู่บนตักและอ้อมกอดของเขา
“นะนายไม่สบายอยู่นะมยองซู
..อ่ะ ..อื้มมอื้ออ”
ยิ่งส่งเสียงห้ามก็ยิ่งถูกจูบซ้ำอีก ต้นคอถูกรั้งไว้ด้วยมือหนาไม่ให้หันหนีสัมผัสอีก
กดจูบครอบครองโปรงปากหวานด้วยปลายลิ้นร้อนซ้ำๆ
คนบ้านี่เอาแรงเรื่องพวกนี้มาจากไหนกันนะ
..ถึงเราจะต้องการเขาก็เถอะ..ยอมรับ..หากแต่ว่า.. รอให้หายก่อนไหมอีตาหื่นมยองซู >///<
“ฉันรู้ว่านายต้องการซองยอล”
อึก..
“ตะ แต่
นายไม่สบายอยู่นะ”
ถึงจะพูดอย่างนั้น
แต่ก็ได้ตอบกลับมาเพียงรอยยิ้มแววตาเยิ้มสีนิลของอีกคน ปากบางถูกประกบซ้ำ
นิ้วมือใหญ่เริ่มรุกล้ำลงใต้กางเกงของคนตัวบาง
แล้วในที่สุดเสียงครวญครางหวานก็เริ่มถูกส่งออกมาจากคนที่พยายามห้ามขัดขืน
เมื่อนิ้วมือของอีกคนเริ่มขยับเร็วเคล้นคลึงปนเปรอให้กับกายในกำมือนั้น
“ อ้า---
มยอง—อื้ออ ”
ร่างบางเงยหน้าขึ้นแววตาหยาดเยิ้ม
เรือนร่างสั่นอยู่บนตักของร่างหนา ยิ่งเพิ่มความเร็วเท่าไหร่
อีกคนยิ่งเกร็งรับเท่านั้น
“ อ้า—อ้า—
ฉัน—ฉัน รู้สึกดีจัง- อื้อ—อ อื้อ”
ลิ้นร้อนไล่เลียกดจูบซ้ำๆไม่สิ้นสุดกับนิ้วเรียวที่ยังคงปนเปรอเรือนร่างบางอยู่แบบนั้น
เสียงครางกระเส่าดังครอกลิ่นหอมหยาดเยิ้ม
ข้างนอกหิมะยังโปรยปราย แสงไฟเริ่มเปิดขึ้นทั่วทุกมุมตึก
เรียวแขนบางยังโอบรอบคอหนา
“อ่ะอ่า—อ้า—แบบ—แบบนั้น
อื้มม ”
“ อ๊า—รัก
–รักมาก—อ๊ะ—อ๊ะ-อ๊ะ!!!..อึก..อื้ออ..”
ร่างบางเกร็งกระตุกอยู่บนตักร่างหนากอดรัดแน่น
ปลดปล่อยน้ำรักเต็มมือคนรักในที่สุด ก่อนจะซบใบหน้าลงกับไหล่กว้างครางหอบ
ถึงจะแค่สั้นๆแต่ก็สุขล้นเหลือเกิน
เรียวหน้าหวานฉาบสีระเรื่อ พระอาทิตย์กำลังตกขอบฟ้ากว้าง
มยองซูแนบกลีบปากกับริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง
แหม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตอบลบนี่ขนาดป่วยนะยะ คิม มยอง ซู