เสียงร้องมีขึ้นเมือผมกวาดนิ้วยกสะโพกบางนิ่มนุ่มมือขึ้นอย่างแรงแล้วดึงกางเกงในเพียงตัวเดียวของร่างนั้นออก
รั้งสะโพกนั่นเข้ามาชิดตัวผม
แหวกเรียวขาเล็กๆที่เหมือนพยายามปิดกั้นตัวผมเอาไว้ให้กว้างขึ้นจนมีเสียงหลงออกมาจากเรียวปากสีสดระเรื่อ
ใบหน้าหวานๆเชิดขึ้นพยายามจะจับข้อมือผมเอาไว้แล้วเบี่ยงหลบ
หากแต่มีหรือผมจะยินยอม ..ทำเหมือนไม่ต้องการ แต่ร่างการเรียกร้องหาผมซะขนาดนี้
นี่คงเป็นการยั่วยวนอีกอย่างล่ะสิ! หึ! ผมไม่รอให้ร่างข้างใต้ตัวผมได้ดิ้นรนไปมากกว่านั้นชั่ววินาทีที่ดึงรั้งเอาไว้ได้ผมก็สอดแทรกแกนกายของผมเข้าไปในช่องทางคับแคบของร่างเด็กขายตัวไร้ยางอายตรงหน้าทันที
ผมกระแทกเข้าซ้ำจนเข้าไปลึกแล้วขยับสะโพกอยู่อย่างนั้นตามอารมณ์ที่มีของผม
โดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องเจ็บปวดที่คงจะพยายามแสดงบทหนุ่มน้อยบริสุทธิ์ที่ถูกพรากสวาทครั้งแรกให้ผมเห็นอยู่
จะว่าไป เด็กนี่ก็แสดงเก่งใช้ได้ หึ..ผมไม่อ่อนโยนด้วยหรอก ทำไมผมต้องไปอ่อนโยนด้วยล่ะ
“อึก !!! เจ็บ!! ผมเจ็บบ!!
”
ร่างข้างใต้ตัวผมนิ่วหน้าร้องครางเจ็บปวด
และเหมือนจะมีน้ำตาเอ่อคลอดวงตาสีดำขลับเต็มอาบจนไหลลงมาที่แก้ม
แต่ผมกลับยิ้มอย่างสะใจ กดดันกระแทกร่างกายผมเข้าไปอีก แรงขึ้น แรงขึ้น
เพราะเด็กนี่ถึงทำให้ผมไม่ได้อยู่กับซองยอล เพราะเด็กนี่ ทำให้ผมนอนไม่หลับ เพราะงั้น แค่นี้ มันยังน้อยไป !
“อ่ะ !! อึก
คุณซองกยู ผมเจ็บ ฮือ..” น้ำตางั้นเหรอ
หึ .. อย่าหวังเลย เด็กขายตัวอย่างนาย
อย่าหวังเรียกความสงสารจากฉันเลย!
กึก กึก กึก
เสียงเตียงนอนของผมสั่นโยกไปตามแรงกระแทกของผม ร่างข้างใต้ผมตัวงอปัดป่ายนิ้วมือไปทั่ว
ทั้งบีบจับจิกกระชากผ้าปูที่นอนปลอดหมอน
กรีดร้องเจ็บปวดที่เหมือนสุขสมกับบทสวาทที่ผมมอบให้ หึ
ยอมรับจริงๆว่าแสดงได้ดีมากๆ
ถึงว่าสิลูกค้าของเด็กนี่ถึงได้ติดใจมารยาสำส่อนขนาดที่ว่า
ตามมาเจอกันที่ร้านของผม!
“อ่ะ อา ! อา คะ คุณซองกยู ..อึกอ้าาส์! ” เสียงครางเริ่มมีออกมา
เบื้องร่างของผมถูกรัดแน่นจนขยับยากขึ้น ผมยกสะโพกนั้นขึ้น ก่อนจะกดลงไปแรงๆ อา.. ผมยอมรับว่าร่างกายเด็กนี่ทำให้รู้สึกดี
แต่ .. เด็กขายตัวยังไงก็คือเด็กขายตัว!
“อ่ะ อา คุณซองกยู ผมรักคุณนะ อ่ะ ฮ่ะ ”
เสียงครางเอื้อนเอ่ยพร้อมวงแขนสวมกอดคอผม
แนบตัวเข้ามาขยับสะโพกสวนทางตอบรับกับผม
ผมมองเหยียด ..หึ คำบอกรักพล่อยๆของเด็กขายตัว
ที่ทำให้ผมไม่ได้อยู่กับอีซองยอล!!
“อ่ะ อ้าา ! คะคุณซองกยู เร็วอีกสิ อึกกส์ ผมรักคุณ..อ๊าาส์ ”
ผมพลักร่างที่กอดผมอยู่ในจมลงกับเตียงกระแทกเข้าออก อา มันรัดแน่นชะมัด
ร่างกายของเด็กนี่มันฟิตเกินไป
“
อย่าได้คิด ว่าฉันจะพิศวาส นายมันก็แค่มนุษย์ที่ซื้อได้
ไม่ต่างอะไรจากทาสบำเรอความใคร่ ในเมื่ออยากอยู่ที่นี่นายก็ต้องยอมรับเป็นตัวแทนของคนที่ฉันรัก
ความต้องการของฉันมีให้อีซองยอลคนเดียวเท่านั้น ! จำไว้ !”
ผมตะคอกใส่ร่างนั้น
พร้อมทั้งกระแทกกายตัวเองเข้าไปจนลึกมิดทั้งลำกายของผม อึก
ร่างของเด็กนี่มันฟิตจนเหมือนยังไม่เคยโดนอะไร ผมสัมผัสได้ถึงแรงบีบจิกที่แขนของผม
ผมก้มมองร่างข้างใต้น้ำตาอาบเต็มแก้มขาวซีดตรงหน้าผม ใจผมกระตุกอีกแล้ว! ผมไม่ชอบอาการที่ไม่เข้าใจของผมแบบนี้เลย!!
“อ๊ะ!!” ผมกดกระแทกเข้าออกช่องทางของร่างผอมบางใต้ผมซ้ำๆจนในที่สุดผมก็ถึงปลายทาง
“อึก..อาา.ซองยอล...”
ผมถอดกายตัวเองออกมา
ลุกขึ้นจากเตียง ร่างนั้นนอนเหนื่อยหอบ ผมมองอย่างเหยียดๆ
แต่แล้วสายตาของผมที่เลื่อนมองร่างของเด็กนั้นก็ค่อยเปิดม่านตาขึ้นสนใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าอย่างอึ้งๆ
?? เลือด .... นี่ผมรุนแรงถึงขนาดทำให้ร่างกายของเด็กนี่มีเลือดออกเลยงั้นรึ
? หรือว่าเด็กนี่ยัง ..
ไม่นะ
เด็กขายตัวจะยังบริสุทธิ์ได้ยังไง เด็กบริสุทธิ์จะใช้ยาปลุกเซ็กส์กับผมงั้นเหรอ หึ
เป็นเรื่องที่ตลกสิ้นดี!!
ผมใส่เสื้อคลุมยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างหน้าต่าง
ร่างของเด็กนั่นยังคงนอนหันหลังให้ผม
เลือดยังคงเปรอะเปื้อนเตียงของผม แผ่นหลังนั่นสะเทือนเหมือนคนกำลังร้องไห้ ทำไมต้องร้องไห้ ร้องไห้อะไรนักหนา !?
หงุดหงิด!
เมื่อไหร่จะเลิกเล่นละครซะทีมารยาถลาไถเหลือเกิน หึ.
หลังจากนั้น เด็กขายตัวนี่ ก็ตามผมไปทำงานที่ร้านทุกวัน
และยังคงอยู่กับผมไม่ไปไหน ผมยินยอมให้เด็กนั่นนอนบนเตียงเดียวกับผม ผมก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ตัวเองทำ
อาจเพราะผมรำคาญเสียงร้องไห้ล่ะมัง ผมถึงได้อนุญาต ลูกค้ายังคงเข้าร้านเรื่อยๆ
รวมทั้งผู้ชายสามสี่คนที่เด็กนั่นชอบไปดูแลอยู่เรื่อยๆ ก็ยังคงเข้ามาประจำ
และพอมาถึงก็จะถามหาเด็กนั่นเสมอ หึ น่ารำคาญชะมัด !
นัมสตาร์รึ? นัมสตาร์
ผมเพิ่งรู้ว่าเด็กขายตัวนั่นชื่อนัมสตาร์
ชื่อประหลาด - -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น