U BAD BOY [PART-16] ความพยายามที่.. -/////- [50%]

“ อ.. อื้อ ..” 

ว๊ากก นี่ผมปล่อยเสียงแบบนั้นออกไปได้ยังไงเนี่ย  พระเจ้าๆๆ

ผมพยามทำเหมือนนอนไม่สบายตัวพลิกไปมา คิมมยองชูรั้งแขนผมไว้เบาๆ   ผมจะทำไงดีเนี่ยผมดิ้นไม่ได้แล้ว ><

สัมผัสเปียกๆที่ต้นคอผมเลื่อนไล้ลงไปถึงอกของผมตอนนี้ตัวผมถูกเขาจับนอนเอนราบไปกับเตียงแล้วตัวเขาก็เข้ามาคร่อมทาบทับตัวผมแล้ว

 อ่ะ แบบนั้นมันไม่นะ อย่าทำแบบนั้น เอาลิ้นวนแบบนั้นไม่ได้นะ!

“อ่ะ.. อื้ม”  สะ เสียงของผมหลุดออกไปอีกแล้ว  อ่า อะไรๆวกวนในท้องผมเริ่มปั่นป่วนนี่มันคือความรู้สึกอะไรนะ เขากำลังลูบนิ้วไปบนเรือนร่าง ผมพยายามบิดตัวทั้งที่ยังหลับตาสนิท อา ทำไมร่างกายผมยิ่งร้อนประทุขึ้นเรื่อยๆแบบนี้

“อา .. อ่ะ ..ยะ อย่า..” 

คิมมยองชูเริ่มจะถอนปลดเสื้อเชิ้ดเพียงตัวเดียวของผมออก ผมจะทำยังไงดีนะ ผมจะต้องปล่อยให้เขาทำไปเรื่อยๆใช่ไหม  

“คุณหนูจะทำให้คุณหนูคิมกลับมาเหมือนเดิมได้รึเปล่าค่ะ”

ว๊ากก จู่ๆเสียงพี่ฮโยรินก็ดังเข้ามาในหัวผม 

ในขณะที่ผมกำลังวุ่นวายกับร่างกายที่ไม่เชื่อฟังผม นิ้วมือเรียวของคิมมยองซูก็สอดเข้าใต้ต้นคอผมรั้งหน้าผมที่นอนหันหนีไปอีกทางขึ้นมา แล้วริมฝีปากของผมก็ถูกเขาครอบครองทันที  ลิ้นอุ่นๆดุลดันปากผม ผมพยายามเม้มปากเพื่อปกป้องตัวเอง แต่ก็ไม่นานผมก็แพ้ลิ้นอุ่นๆของคิมมยองซูจนได้ เขากวาดทั่วทั้งโพรงปากผม ผมหายใจจะไม่ออกอยู่แล้วนะ

“อึก ..อื้อ ..อื้ม”   

อ่า ..คิมมยองซูทำไมนายถึงร้ายกาจขนาดนี้นะ!

ฮ้า.. เขาปลดปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระ ผมหอบหายใจทั้งที่ยังหลับ อา ร่างกายผมร้อนระอุไปหมดแล้ว ผมรู้สึกว่าสวนหวงแหนที่อยู่เบื้องร่างของผมมันตึงแน่น ..ผมกำลังเป็นอะไรไปเนี่ย !! คิมมยองซูยังคงหยอกล้อกับยอดอกผมเหมือนกับว่าส่วนนี้บนร่างกายของผมคือส่วนที่เขาโปรดปรานมันที่สุด อ้า..เอามือออกไปนะคนบ้า! อึก..อื้อ... อย่าจับแบบนั้น..

 ผมรู้สึกเสียวแปลบอย่างบอกไม่ถูก คิมมยองเมื่อไหร่ น  นายจะหยุด นะ

“อ่า .อ่ะ คะ  คิมมยองซู” 

ผมเผลอหลุดพูดชื่อเขาออกไปอย่างตกใจเมื่อมืออุ่นๆของเขาสัมผัสลงไปถึงหว่างขาผม ผมยังเผลอลืมตาขึ้นมาอีกใบหน้าของเขาจ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาที่เย็นเฉียบ

สายตาแบบนั้น นายกำลังทำให้ฉันกลัวอีกแล้วนะมยองซุ

“นะ  นาย เบาๆนะ” ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคำนี้ถึงออกจากปากผมไปได้  แถมผมยังยกแขนทั้งสองของผมไปโอบรอบคอเขาอีก 

นี่ผมควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เลยใช่ไหม นี่ผมโดนยาอะไรไปรึเปล่าเนี่ย!อ๊ากก ><! แต่ว่าถ้าผมโดนยาอะไรผมต้องไม่รู้สึกตัวใช่รึเปล่า แต่นี่ผมรู้สึกตัวดีทุกอย่าง ให้ตายเถอะผมเป็นอะไรไปนะ!

“ตะ ต่อสิ ”  ผมรู้สึกอายจริงๆกับสิ่งที่พูดออกมา ผมมองเข้าไปในดวงตาสีนิลของเขา อ่า ผมเพิ่งจะรู้ว่าเขามีดวงตาที่สวยมาก ผมกำลังถูกดูดเข้าไปในนั้นรึเปล่า

“มยองซู”  ผมเอื้อนเอ่ยเสียออกไปเบาๆ ตอนนี้ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น รู้แต่เพียงว่าผมอยากให้เขาสัมผัสผมให้มากกว่านี้  ผมกำลังเป็นอะไรไป..

“นายไม่ได้หลับ”

เสียงเย็นเรียบและแววตาแข็งกร้าวของเขา ทำให้ผมสะดุ้งขึ้น

แววตาที่น่ากลัวของเขาที่จ้องมองบผมอยู่ทำผมพูดไม่ออก

“ฉัน ..”  ผมไม่รู้จะตอบอย่างไรจะเอาตัวรอดทางไหน จึงได้แต่พยักหน้าตอบให้เขาเบาๆอย่างยอมรับความจริง

“อ่ะ   จะ – เจ็บ--”  สองแขนของผมถูกกดลงกับเตียงจนจมต่อจากนั้น เขาออกแรงบีบข้อมือผมที่ยังไม่หายดีจนผมรู้สึกเหมือนมันจะแตกละเอียด

เจ็บ  ฮึก .. ผมน้ำตาเริ่มรื้นขึ้นมา

“มยองซูฉันเจ็บ ... ฮึก” ผมมองใบหน้าของเขาด้วยดวงตาที่เอ่อคลอน้ำตา  ทำไมเขาช่างโหดร้ายนักนะ นายอ่อนโยนเป็นจริงๆหรือมยองซู ..

“หึ!”

 เขาพละออกจากตัวผมในที่สุด แล้วกำลังจะลุกเดินออกไปจากเตียงผม มือของผมคว้าแขนเขาเอาไว้ทันที  นี่ผมทำแบบนี้ทำไมนะ

“อย่าไปนะ มยองซู”  ผมไม่เข้าใจสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ ผมมองตาเขา ผมไม่รู้ว่าตอนนี้สีหน้าผมเป็นแบบไหน รู้แต่เพียงหัวใจผม เต้นราวกับจะดับวูบดิ่งลงแล้วจู่ๆก็ถูกเหวี่ยงให้ลอยขึ้นสูงก่อนปล่อยมือให้ดิ่งลงมาอีก.. ผะ ผมเหมือนไม่มีสติ  หากมือของผมจับแขนเขาไว้อยู่นี้ถูกเขาสะบัดแขนผมออก แล้วเดินออกไปแค่คิด ผมก็รู้สึกเสียดแทงเข้าไปตรงกลางอก ผมไม่เข้าใจว่ามันคือความรู้สึกอะไรแต่มันเจ็บแปลบแปลกจนหาคำอธิบายไม่ได้จริงๆ

“ทำไมจะไปไม่ได้”  เขายังคงแปล่งเสียงราบเรียบเยือกเย็นเหมือนเดิมมาให้กับผม ผมยังคงมองตอบดวงตาแข็งนิ่งของเขา แววตาวาวโรจน์น้ำเสียงที่เยือกเย็น  นายเคยอ่อนโยนจริงๆหรือมยองซู

“เพราะ ... เพราะ ฉะ ..ฉันต้องการนาย”

 ผมเองก็อึ้งกับสิ่งที่ตอบเขาไป ใบหน้าผมตอนนี้ร้อนผ่าว ผมสะดุ้งกับแววตาของเขาที่จ้องกลับมา รอยยิ้มเยียดที่มุมปากแบบนั้น ปีศาจ ...คิมมยองซู

“ต้องการงั้นเหรอ  แค่ไหนล่ะ”

ผมขยับเข้าไปหาเขา โอบรอบคอเขาเลื่อนหน้าเข้าไป ยกริมฝีปากจูบเขา อ่านี่ผมกำลังทำตัวเหมือนคนใจง่ายเลย ผมบ้าไปแล้ว วิธีนี้จะทำให้เขาอ่อนโยนได้จริงๆเหรอ ผมกำลังคิดอะไรบ้าๆ ไอ้ลีซองยอลนายนี่มันบ้าจริงๆเลย!

“ฉันต้องการนาย คิมมยองซู” ผมมองใบหน้าเขา มองตาเขา พยายามทำให้เขารู้ว่าผมต้องการเขาจริงๆ  อ่าผมบ้าไปแล้วจริงๆ ผมบ้าไปแล้ว TT.

“ทำให้ฉันรู้สิ ว่านายต้องการฉัน”  ผมมองคิมมยองชูอย่างหวาดหวั่น  แล้วผมต้องทำยังไงมันถึงจะบอกให้รู้ว่าผมต้องการกันนะ 

ผมคิดอยู่พัก ก่อนจะทำอะไรบ้าๆในแบบที่เคยเห็นในการ์ตูนผู้หญิงที่ลุกค้าในร้านเคยเอาให้ผมดู พวกเธอก็ยัดเยียดให้ผมกลับไปอ่าน บอกว่าพระเอกคนนั้นเหมือนผม ความจริงตอนที่ผมอ่าน ผมจะไม่โกหกเลยว่าผมสงสารนางเอกการ์ตูนเล่มนั้นมากกว่าที่จะเข้าข้างพระเอก

เพราะพระเอกคนนั้นที่ผมอ่านจริงแล้วไม่เหมือนผม แต่เหมือนเขา

คิมมยองซู ..

ผมถอยตัวออกห่างจากเขาระยะหนึ่ง แล้วค่อยๆแยกขาออก ใบหน้าผมคงแดงผ่าวไปถึงหู ผมทำอะไรเนี่ย! นี่ผมกำลังทำเหมือนผมเป็นนางเอกการ์ตูนคนนั้น ร่างกายของผม สั่นไปทั่วทั้งตัวไม่ใช่แค่ภายนอกแต่มันสั่นระทึกไปถึงจิตใจ อ่า..พะผม..ผมกล้าทำขนาดนี้ได้เพราะอะไรกันนะ

“แค่นั้นรึ หึ เสียเวลาจริงๆ”  เขาพูดด้วยสีหน้าผิดหวังเยาะเย้ยผมอย่างเห็นชัด

“นายอยากให้ฉันทำยังไง นายก็บอกฉันสิ มยองซู” 

ผมโพล่งขึ้น เมื่อเขาตั้งท่าจะลุกออกไปอีก ในเมื่อผมพยายามขนาดนี้แล้ว ผมยอมขนาดนี้แล้ว ผมต้องทำให้ได้ถึงที่สุดสิ ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ต้องทำยังไงอีกก็เถอะนะ

“เอามือไปจับมัน  แล้วทำให้ฉันดู”  ผมมองตามสายตาของเขาอย่างตะลึงกับสิ่งที่เขาสั่ง แววตาที่เย็นเฉียบจริงจังเย้ยหยันนั้นมันคืออะไร ทำไมเขาต้องทำสายตาแบบนั้นใส่ผมด้วยนะ..ถึงผมจะคิดแบบนั้นแต่ท้ายที่สุดผมก็ทำตามที่เขาบอก

“อื่ม .. ”  เสียงผมหลุดออกมาจากปากเบาๆเมื่อนิ้วของผมที่ปลุกรุกเร้าแกนกายตัวเองเริ่มทำหน้าที่ได้ดีตามใจสั่ง  ผมยอมรับว่าผมทั้งรู้สึกดีและรู้สึกอาย ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยทำแบบนี้ ผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการ หากแต่ว่า ..ผมไม่เคย  ไม่เคยทำให้ใครเห็น

“เสียงดังมากกว่านี้สิ”

“อ่ะ  อา .. อ่ะ” 

“เชิญชวนมากกว่านี้สิ”                      

“อ่า อื่ม ค คิม ฉันต้องการ นะ นาย อา ”  ผมแร่งเร้าตัวเองมากขึ้นเพื่อสร้างความกล้า ใบหน้าผมร้อน ตัวผมระอุ อา ผมรู้สึกปวดตุบกับบางสิ่งในตัวผม

“มานี่สิ”  ผมหายใจเหนื่อยหอบขึ้นมองเขา รู้สึกทรมานกับสิ่งที่ค้างคาเมื่อเขาสั่งให้ผมหยุดและไปหา คิมมยองชูดึงมือของผมไปจับท่อนกายร้อนแข็งของเขา

“จับมันสิ ทำเหมือนที่นายทำเมื่อกี้” 

แววตาของเขาเป็นคำสั่งมากกว่าคำพูดว่าให้ผมทำแบบที่ผมทำกับตัวเองเมื่อกี้กับเขา ..คือ...  ผมจำยอมแล้วนี่ ผมก็ต้องทำใช่ไหม

“อ่ะ! อื้ม อื้อ”  มือผมยังคงขยับเรื่อย แม้ตอนนี้ ริมฝีปากผมจะถูกฉกฉวย ดูดดื่ม ในแบบที่ผมยังไม่เคยเจอจากเขา ปลายลิ้นตวัด จนมวลบางสิ่งที่ตัวผมวิ่งพลุกพล่าน

“ขึ้นมาสิ ใส่มันเข้าไปด้วยตัวเอง”  เขาปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระพร้อมออกคำสั่งกับผมอีกครั้ง ผมก้มมองสิ่งที่อยู่ในมือ ใบหน้าผมยิ่งร้อนผ่าว แต่ผมก็เหมือนจะหยุดร่างกายตัวเองที่ต้องการเขาไม่ได้เหมือนกัน ผมหลับตาแน่นค่อยๆขึ้นไปบนตัวเขา

“อ่ะ  อึก..อื้อ --”  ผมพยายามเก็บเสียงประหลาดไม่ให้ออกจากปากผมด้วยกันกัดที่หลังมือตัวเอง พยายามขยับตัวช้าที่สุดเบาที่สุด ท่อนกายที่ทั้งแข็งและร้อนของเขากำลังค่อยๆเข้ามาในร่างของผมโดยที่ผมเป็นคนทำมันด้วยตัวเอง อ๊ะ! อ้า อึกส์...  มันเจ็บจัง ผมอึดอัด อา มันแน่นไปหมด ผมหายใจจะไม่ออก  อื้ออส์..ทะ.. ทำไมของของเขาถึงได้ใหญ่ขนาดนี้นะ

“อ๊ะ!!”  จู่ๆเขาก็จับสะโพกผมเร่งจังหวะด้วยตัวเอง ทำให้ผมเปิดตาขึ้นกว้างคว้าตัวเขาจิกเล็บลงไปบนไหลเขาอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว อะ!! เจ็บ ฮึกส์ ! มะ มยองซูตัวผมโอนเอนอ่อนแรง ยิ่งเขาดันเข้ามาเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้สึกแน่นอัดเหมือนร่างตัวเองจะแตกไปทั้งร่าง ความปวดตุบตรงปลายทางนั่นมาอีกแล้ว

“อา  อ่ะ มยอง ซุ อ่ะ – อ๊ะ – อื้อ !!”